Dominika Kulig 2Gb

Utworzono: 18 czerwiec 2017

Konkurs literacki "O złote pióro"

Ludzie czytają i często także znajdują w sobie odwagę, aby pisać. Bo pisanie zawsze wymaga odwagi. Poddać ocenie innych swoje teksty, napisać je lub wyciągnąć z ukrycia, "z szuflady", to odwaga poddania się ocenie innych.

Janusz Leon Wiśniowski

W tym roku szkolnym odbyła się już kolejna edycja konkursu literackiego "O Złote Pióro" przeznaczonego dla uczniów gimnazjum, liceum, technikum i szkoły zawodowej. Teksty były składane w dwóch kategoriach: poezja i proza. Miłość, śmierć, przemijanie, szczęście, dojrzewanie... to tylko niektóre z problemów, które pojawiły się w pracach uczniów. Wyniki zostały ogłoszone 14.06.2017r. podczas porannego apelu:

I miejsce -  "W poszukiwaniu szczęścia" (proza) Dominika Kulig 2Gb

II miejsce –  "Drzwi" (proza) Alicja Stężowska 1La

III miejsce – "Anioł Stróż", "Telefon" (poezja) Kacper Nowak 2Tps

Dominika Kulig:

Zaczęłam pisać już jako mała dziewczynka. Wtedy był to tylko spsób na nudę, ale z biegiem czasu zaczęło się to przeradzać w coś więcej. Zorientowałam się, że jest to mój sposób na oderwanie się od rzeczywistości. Poprzez pisanie mogę choć na chwilę przenieść się w krainę wyobraźni, gdzie wszystko może się zdarzyć i to ja kreuję świat przedstawiony. Mogę samodzielnie wymyślać miejsca, bohaterów, a nawet fabułę. Jest to prawie jak czytanie książek, tyle że to ja decyduję o dalszych losach postaci, przez co mogę przekazać pewne wartości, które są dla mnie ważne i zaprezentować je innym ludziom. Podczas tworzenia tej rzeczywistości mogę ukazać to, czego boję się w prawdziwym życiu- słowa i czyny, których brak odwagi nie pozwoliłby mi wykonać. Przez to mogę pokazać innym - i przede wszystkim sama zobaczyć - świat z zupełnie innej strony. Każdy z nas czasami zastanawia się "Co by było gdyby...", a przecież we własnych utworach można spróbować wszystkiego, nawet sięgnąć do całkowicie wyimaginowanych rozwiązań. Właśnie dlatego zachęcam do pisania każdego, gdyż właśnie wtedy można najlepiej poznać samego siebie. Dodatkowo organizowane są liczne konkursy literackie, zarówno dla młodzieży, jak i dla dorosłych. Jest to dobry sposób, aby sprawdzić swoje umiejętności pisarskie oraz zmobilizować się do pracy. Nie należy się jednak zrażać niepowodzeniami, gdyż każdy ma inny gust i to, że jednemu jury nie spodobała się nasza praca, nie oznacza, że innej osoby nie zachwyci. Poza tym myślę, że są sytuacje w życiu, gdy jest nam naprawdę trudno. Właśnie wtedy warto sięgnąć po pióro i zacząć pisać, wylać swoje emocje na papier. Wtedy robi się człowiekowi lżej i zaczyna się myśleć pozytywnie. Serdecznie polecam pisanie każdemu, a inspirację zawsze można odnaleźć w otaczającym nas świecie. Nigdy nie wiadomo, kto zostanie wielkim pisarzem. Może Ty nim będziesz...

Wszystkim uczniom, którzy mieli "odwagę" poddać ocenie swoje prace, bardzo serdecznie dziękujemy. Mamy nadzieję, że w przyszłym roku szkolnym większe grono "szkolnych artystów" zdecyduje się sprawdzić swoje możliwości w literackim konkursie, bo jak pisze polska noblistka Wisława Szymborska to przecież: Radość pisania./ Możność utrwalania./ Zemsta ręki śmiertelnej.

Marta Korczyk fot. Martyna Witkowska

Utworzono: 18 czerwiec 2017

Spotkań czas, czyli zjazd BWS.

4 czerwca 2017r odbył się doroczny zjazd byłych wychowanków szkoły salezjańskiej w Oświęcimiu. Zjazd rozpoczął się od spotkania na kawie z nauczycielami i wychowawcami, które było okazją do wielu wspomnień i wzruszeń. O godzinie 10.00 rozpoczęła się msza święta, której przewodniczył były wychowanek szkoły salezjańskiej w Oświęcimiu, Radca Regionu Europa Środkowo-Północna,  ksiądz Tadeusz Rozmus, zaś homilię wygłosił Wikariusz Księdza Inspektora - ksiądz Adam Paszek. Następnie przyszedł czas na pamiątkowe zdjęcie wszystkich uczestników zjazdu, a po nim odbył się piknik na boiskach szkolnych. Czas umilił koncert przygotowany przez panią Annę Pitry wraz z klasą 2Lb. Z kolei na boiskach szkolnych rozgrywał się turniej piłkarski, w którym rywalizowały ze sobą drużyny byłych wychowanków  z drużynami obecnych uczniów szkoły. W spotkaniu uczestniczyło ponad 200 absolwentów, a niektórzy przybyli wraz ze swoimi rodzinami. Najstarsi uczestnicy zjazdu ukończyli salezjańską szkołę w Oświęcimiu w roku 1948, zaś najmłodsi w roku 2017. Dzień ten był okazją do wielu wspomnień, wzruszeń oraz odnowienia zapomnianych znajomości. Następny zjazd byłych wychowanków szkoły odbędzie się zgodnie z wieloletnią tradycją w pierwszą niedzielę czerwca w 2018r.

Aleksandra Sobol, Oliwia Gleba 1La

Utworzono: 18 czerwiec 2017

„Auschwitz a postrzeganie współczesnego  świata” - sukces naszych uczniów

31 maja 2017r. grupa pięciu uczniów liceum wraz z panią Martą Chrapczyńską udała się do Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau na sesję edukacyjną „Ucieczki z KL Auschwitz”. Jako pierwszy odbył się wykład pana Jacka Lachendro na temat ucieczek więźniów z obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz-Birkenau wzbogacony oryginalnymi zdjęciami z czasu powstawania tego miejsca. Następnie przybył niezwykły gość - pan Kazimierz Piechowski, były więzień KL Auschwitz. Z zapartym tchem słuchaliśmy historii jego życia, która pomimo swojego okrutnego piętna, nie zabiła w nim radości i poczucia humoru. Po spotkaniu z tym przemiłym człowiekiem odbyło się uroczyste wręczenie nagród laureatom konkursu „Auschwitz a postrzeganie współczesnego świata".Oliwia Gleba, Olga Miłkowska i Miłosz Molęda zdobyli 1. miejsce w konkursie fotograficznym, co było dla laureatów dużą niespodzianką, ale jeszcze większą radość przyniosła wieść, że Aleksandra Sobol i Weronika Urbańczyk wygrały w kategorii wystawa.Był to wyjątkowy dzień, nie tylko ze względu na otrzymane nagrody, ale przede wszystkim ze względu na spotkanie z ostatnim uczestnikiem brawurowej ucieczki wozem SS z Auschwitz -panem Piechowskim. To dla nas niezwykłe przeżycie, tym bardziej, że rozmowa miała bardzo kameralny charakter. Pozostanie to w naszej pamięci do końca życia.

Bartłomiej Wykręt

Utworzono: 18 czerwiec 2017

Wycieczka klasy 1tdm

W poniedziałek (29 maja 2017r.)  klasa 1 tdm razem z wychowawczynią panią Martą Chrapczyńską pojechała na wycieczkę klasową Pętlą Beskidzką. Przewodnikiem wyjazdu był nasz ulubiony nauczyciel fizyki – pan Stanisław Żak.  Zapowiadał się bardzo udany dzień, ponieważ przywitał nas słoneczny poranek. Autokar był bardzo wygodny, a atmosfera wspaniała. Przy zaporze w Porąbce kierownik wycieczki wyjaśnił nam zasady powstawania energii elektrycznej. Uznaliśmy, że to niesamowite, jak ludzie potrafią wykorzystać zasoby przyrody. Następnie zatrzymaliśmy się na postoju przy zaporze w Czernichowie. Byliśmy już bardzo niedaleko Żywca - miasta z bogatą historią. Zwiedziliśmy zamek, park i rynek. Zdumiewała nas wiedza naszego nauczyciela fizyki. Skąd on to wszystko wie? Przecież naucza przedmiotów ścisłych! Pan Żak wytłumaczył, że bycie przewodnikiem to jego życiowa pasja. Następnie udaliśmy się na pyszne lody i w dalszą podróż. Kolejnym punktem wycieczki była prelekcja o bohaterach z Węgierskiej Górki. Okazało się, że było ich kilkunastu, a mimo tego przez dwa dni dzielnie odpierali ataki najeźdźcy. Ich heroiczna postawa słynie jako „Westerplatte Południa”. Wszyscy byliśmy zaskoczeni odważnym zachowaniem żołnierzy. Potem pojechaliśmy do „Chaty Kawuloka”, w której dowiedzieliśmy się o dawnym życiu na wsi. Wysłuchaliśmy także krótkiego koncertu instrumentów ludowych. Kolejnym punktem programu był obiad w restauracji i dalsza podróż autobusem, która była bardzo przyjemna. Paweł grał na skrzypcach, Grzesiu na gitarze, a Wojtek na akordeonie. Chłopcy przygrywali, a w międzyczasie przewodnik opowiadał. Ponadto piękne widoki Beskidów i gorące  słońce – czego pragnąć więcej? Tak dojechaliśmy do rezydencji prezydenta naszego kraju w Wiśle. Pałac ten ma bardzo bogatą historię, to właśnie tam w 2013 roku odbyło się spotkanie Grupy Wyszehradzkiej. Bardzo nam się podobał. Naszą uwagę zwrócił maszt bez flagi. Okazało się, że flaga powiewa tylko wtedy, kiedy głowa państwa zamieszkuje rezydencję. Niestety nie doczekaliśmy się jego wciągnięcia flagi, bo musieliśmy ruszać w dalszą podróż pod skocznię Malinkę. Na wszystkich zrobiła wielkie wrażenie. W planie został jeszcze czas wolny na rynku w Wiśle. Każdy mógł wtedy kupić pamiątki lub coś do jedzenia. Potem zebraliśmy się przy autobusie i odjechaliśmy do domu. Dzień minął przyjemnie i bardzo szybko. To była najlepsza klasowa wycieczka.